ZATOKA PUCKA
ZATOKA PUCKA
PODZIWIAJĄC MORZE Z NADMORSKIEGO KLIFU
Zatoka Pucka dzieli się na dwie części: Zewnętrzną i Wewnętrzną. Wewnętrzna – płytsza część stanowi morski obszar Nadmorskiego Parku Krajobrazowego i podlega szczególnej ochronie ze względu na podwodne łąki trawy morskiej – akwen unikatowy ze względu na zachowane bogactwo gatunkowe roślin i zwierząt go zasiedlających.
Jak możemy korzystać z zasobów tego akwenu? Najlepszym wyjściem jest po prostu żeglować. Można wykorzystać bazy kite i windsurfingu, można wypłynąć z Jastarni na tradycyjnych drewnianych łodziach rybackich – pomerankach (kasz. pómarenk), można skorzystać z Żeglugi Gdańskiej płynąc z Helu do portu w Gdyni, a także rejsów wycieczkowych wzdłuż Cyplu Helskiego. Na odważniejszych czekają szkoły nurkowania i podwodny świat wraków. Wody Zatoki stanowią również ptasią ostoję, a dodatkowo nad brzegami Zatoki miłośnicy obserwacji ptaków powinni odwiedzić rezerwaty Beka i Mechelińskie Łąki.
Urozmaicony brzeg Zatoki Puckiej już od epoki kamienia stanowił atrakcyjne miejsce zamieszkania dla człowieka. Przekonamy się o tym odwiedzając rekonstrukcję osady łowców fok w Rzucewie. Od czasów antycznych w tej okolicy zbierano i wydobywano bursztyn (kasz. jantôr). Również na tych wodach swój początek miała polska flota kaperska z portem w Pucku rozwijanym przez polskich królów z Zygmuntem Augustem na czele. Bogatą kulturę materialną rozbudowaną wokół obyczajów, rzemiosł i tradycji żeglarskich i rybackich, możecie zaobserwować np. podczas pielgrzymki morskiej rybaków w czerwcu, w kulcie Matki Boskiej Swarzewskiej patronki rybaków, przemierzając trasę Szlaku kaszubskiej tradycji rybackiej czy odwiedzając muzea w Pucku i na Helu.
Pomyślnych wiatrów!